czwartek, 3 stycznia 2013

Uroczystość Objawienia Pańskiego




Wszystkie ludy ziemi oddadzą Ci pokłon, o Panie, i wszystkie narody będą Ci służyły

/Ps 72, 11/


6 stycznia w Kościele Katolickim obchodzona jest uroczystość Objawienia Pańskiego, tradycyjnie nazywana także Świętem Trzech Króli. W liturgii uroczystość ta wiąże się nierozerwalnie z Bożym Narodzeniem. Najszerszy opis tego wydarzenia znajdujemy w Ewangelii św. Mateusza. Św. Mateusz opisując to wydarzenie mówi o Magach lub - według innych tłumaczeń - Mędrcach ze Wschodu, którzy idąc za gwiazdą przybyli do Jerozolimy i Betlejem szukając nowo narodzonego króla żydowskiego. Objawienie, z języka greckiego zwane Epifanią, oznacza zjawienie się, ukazanie się bóstwa w ludzkiej postaci. Pokłon magów-mędrców, których do Jezusa przywiodła gwiazda, wskazuje, że cały wszechświat, czego wyrazem jest gwiazda, a więc część kosmosu został poruszony narodzeniem Chrystusa. Przybywają do Niego mędrcy, aby oddać cześć Bogu. Wydarzenie wskazuje na możliwość poznania Boga dzięki rzetelnemu poszukiwaniu prawdy o świecie i człowieku. „Ujrzeliśmy gwiazdę Jego na Wschodzie i przybyliśmy złożyć pokłon Panu”. Oto jak śpiew przed Ewangelią streszcza zachowanie się mędrców. Ujrzeć gwiazdę i udać się w drogę to dla nich jedno i to samo. Mędrcy nie wątpili. Udali się w drogę, bez wahania, zastanowienia. Ich wiara była mocna, pewna, jakby z jednego bloku. Nie zawahali się wobec trudów dalekiej podróży, bo serca ich były ufne. Nie odkładali podróży na kiedy indziej, bo dusze ich były gotowe. Również i na widnokręgu każdego wierzącego zjawia się często gwiazda. Jest nią wewnętrzne przeświadczenie, że Bóg wzywa człowieka, by dostrzegł coś więcej niż ziemskie szczęście. Wzywa do życia w przyjaźni z Nim, zgodnie z Jego zasadami. Nie uciszajmy tego głosu. Trzeba mieć odwagę iść za tą gwiazdą z wiarą, wielkodusznością i gotowością mędrców. Pozwolić wewnętrznej gwieździe się poprowadzić. Wówczas znajdziemy Tego, którego serce szuka ze szczerą miłością i tęsknotą.

Mędrcy, którzy przybyli do Jezusa złożyli dary. Wedle tradycji były nimi: złoto - symbol godności królewskiej, kadzidło - godności kapłańskiej, mirrę - symbol wypełnienia proroctw mesjańskich oraz zapowiedź śmierci Zbawiciela. Jednocześnie był to wyraz wiary w Chrystusa prawdziwego człowieka (mirra), prawdziwego Boga (kadzidło) oraz Króla (złoto).


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz